Διδυμότειχο

Πεδινή κωμόπολη (υψόμ. 30 μ., 8.799 κάτ.) του νομού Έβρου, έδρα του ομώνυμου δήμου. Απέχει 2 χλμ. από τον ποταμό Έβρο και 100 χλμ. από την Αλεξανδρούπολη. Είναι χτισμένη σε βραχώδη λόφο που περιβάλλεται από δίδυμα τείχη, από τα οποία πήρε και την ονομασία της. Στον περίβολο των τειχών βρίσκονται το βυζαντινό παρεκκλήσι της Αγίας Αικατερίνης, o βωμός του Αγίου Δημητρίου και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Παλαιοκαστρίτη, όπου έγινε και η στέψη του Ιωάννη Καντακουζηνού ΣΤ’. Τον 9o αι. το Δ. ήταν έδρα μιας από τις πέντε επισκοπές που υπάγονταν στη δικαιοδοσία του μητροπολίτη Τραϊανούπολης. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας και μετά το 1204 αποτέλεσε, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, τόπο διαμονής του oικουμενικού πατριάρχη Ιωάννη Καμοτηρού. Το 1222 κυριεύτηκε από τον ηγεμόνα του δεσποτάτου της Ηπείρου Θεόδωρο Άγγελο, το 1230 από τον Βούλγαρο βασιλιά Ιωάννη Ασάν και το 1261 από τον Θεόδωρο Β’ τον Λάσκαρη. Έγινε πρωτεύουσα το 1341, επί Ιωάννη Καντακουζηνού, όταν ο τελευταίος αγωνιζόταν εναντίον του διεκδικητή του θρόνου Ιωάννη Παλαιολόγου. Στη συνέχεια πέρασε στην κατοχή του γιου του, Μανουήλ Καντακουζηνού, πριν περιέλθει τελικά στα χέρια του Ιωάννη Παλαιολόγου. Τον Νοέμβριο του 1361 κατελήφθη από τους Τούρκους και αποτέλεσε, έως την άλωση της Αδριανούπολης, τη δεύτερη πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους. Στη διάρκεια της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το κύριο κέντρο ανεφοδιασμού των Τούρκων και στην περίοδο της τουρκοκρατίας έγινε έδρα καζά που υπαγόταν στην Αδριανούπολη. Κατά τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο κυριεύτηκε από τα βουλγαρικά στρατεύματα για να ανακτηθεί το 1913 από τους Τούρκους, στη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού πολέμου. Το 1879, με τη σύναψη της σύμβασης του Νεϊγί, παραχωρήθηκε στην Ελλάδα και αργότερα, το 1924, με τη συνθήκη της Λοζάνης, ορίστηκε ότι ανήκει στην ουδέτερη ζώνη. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου το Δ. έγινε θέατρο σφοδρών συγκρούσεων. Σπήλαια λαξευμένα στον λόφο, στο Διδυμότειχο του Έβρου. Το τέμενος του σουλτάνου Βαγιαζήτ Α’ βρίσκεται έξω από το κάστρο, στην κεντρική πλατεία του Διδυμότειχου· χτίστηκε στα τέλη του 14ου αι. και είναι το αρχαιότερο της Ευρώπης. Άποψη του παλαιάς πόλης του Διδυμότειχου, με τα βυζαντινά κατάλοιπα, που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου, μέσα στο κάστρο.